نخستین مواجهه فرهنگ سنتی اسلام و غرب با إمضاء فرمان مشروطه توسط مظفرالدین‌شاه در سال 1285 هجری شمسی آغاز شد. در پی این مواجهه، سه رویکرد به وجود آمد:
1. توجه تمام به فرهنگ سنتیِ ایرانی - اسلامی
2. غربی شدن تمام عیار
3. رویکرد تلفیقی
رویکرد اوّل و دوم از میان تمام مردم ایران تنها 2% طرفدار داشت و 98% دیگر به تلفیق فرهنگِ سنتیِ ایرانی - اسلامی با غرب معتقد بودند.
همزمان با اعدام شیخ فضل الله نوری در نهم مرداد 1288 هجری شمسی، حرکت جامعه به نگاه سوم (تلفیق) تقویت شد. جامعه آن زمان نه می‌توانست به یکباره کاملاً غربی شود و نه می‌توانست ریشه‌های ایرانی - اسلامی خود را بکند و لذا به آشوب تمدنی گرفتار شد. حاصل آنکه در این بلبشوی ایجاد شده نه علماء دین راضی بودند و نه غربر‌زده‌ها زیرا فرهنگ حاکم، تلفیقی از فرهنگ سنتی ایرانی - اسلامی و مدرنیته بود به عبارت دیگر چیزی که ایجاد شد را نه می‌توان فرهنگ سنتی نامید نه اسلامی و نه فرهنگ غربی.
این داستان تا سال 1357 ادامه داشت تا اینکه جامعه تصمیم گرفت به سمت کسی برود که نه غرب‌زده بود و نه غربگرا بلکه او یک فرد کاملاً معتقد به فرهنگ ایرانی - اسلامی بود. این رویکرد در مسائل ی و موضوعاتی مثل امنیت و دفاع و این اواخر طب تا حدودی همراه با موفقیت بود ولی این حرکت در موضوعات اقتصادی و فرهنگی شکل نگرفت.
مجله اینترنتی فهادان فرهنگ ,اسلامی ,ایرانی ,رویکرد ,جامعه ,غربی ,ایرانی اسلامی ,فرهنگ سنتی ,سنتیِ ایرانی ,سنتیِ ایرانی اسلامی منبع
درباره این سایت